Wij zijn weer over de drempel, dus wenst de stichting Vol Levenslust u een gezond 2006 plus 10. Ja, het is inmiddels al meer dan tien jaar geleden dat de VN de rechten van personen met een handicap heeft aangenomen en het ondertekend is door Nederland. Ondanks de enorme inzet van Tweede Kamerlid Otwin van Dijk is het er niet van gekomen dat de overheid het verdrag omgezet heeft in wet- en regelgeving (ratificatie).
De huidige regering neigt naar een samenleving waarin de vrijheid er moet zijn voor zelfontplooiing van het individu tot een zelfstandig mens. Maar geen mens kan zichzelf in stand houden. Als dit ‘zichzelf in stand houden’, doorschiet naar het streven naar onbeperkt kunnen leven, dus geld, goede gezondheid en macht voor individuen, verkracht dit de samenleving. Het wordt een samenraapsel van hoogwaardige, waardevolle, waardige, meewarige en waardeloze mensen. Zover zal het niet komen in een beschaafd land als Nederland en op het eerste gezicht lijkt het alsof we in Nederland alles al best goed geregeld hebben. Zo is er voor gehandicapten vaak iets ‘aparts’ speciaal bedacht ‘om mee te doen’. We willen echter geen apartheid, maar volledig meedoen. Wij willen een samenleving waarin we elkaar tegenkomen en ieder mens zich verbonden kan voelen. Waarin je in de bus zit met iemand met een beperking. Waarin je gewoon bij elkaar in dezelfde buurt woont. Het elkaar zien en leren kennen staat of zit hem in de mogelijkheden om elkaar te kunnen tegenkomen in het dagelijkse leven..
Om echt verschil te maken moet de Tweede Kamer bepalen dat toegankelijkheid, voor iedereen, met iedereen, ook echt de norm wordt en niet de uitzondering. Gezien de huidige voorstellen van de regering is er niet de ambitie om een inclusieve samenleving tot stand te brengen. Luisteren naar de mensen met een beperking en/of inlevingsvermogen van de beleidsmakers, daar ontbreekt het aan! De beleidsmakers hebben hun oor te veel te luister gelegd bij lobby van bedrijven. Deze lobby heeft als doel dat het amendement van Van Dijk niet wordt aanvaard. Voor veel mensen met een beperking is dit een klap in het gezicht. Ten onrechte wordt gezegd dat toegankelijkheid teveel zou kosten voor met name de kleine ondernemers. Het vraagt sowieso een investering, maar dit leidt er nu toe dat ondernemers, de maatschappelijk betrokkene daargelaten, en de overheid door drempelvrees elkaar tackelen en uiteindelijk wordt de mens met de handicap een pootje gelicht. Vaak gaat het om kleine aanpassingen die op een handige manier en/of op een handig moment kunnen worden gedaan, dan hoeven de kosten helemaal geen struikelblok te zijn.
Ook in Apeldoorn is dit door de vrijwilligers van de stichting Vol Levenslust geconstateerd toen ze, onder de paraplu van Ongehinderd, panden en dergelijke gingen toetsen op Bruikbaarheid, Toegankelijkheid en Bereikbaarheid. Daarom heeft het bestuur van de stichting besloten om een fonds op te richten. Het fonds ‘Blokbuster‘. Omdat we er van overtuigd zijn dat er in Apeldoorn volop begrip is voor de wens van mensen met een handicap om samen te leven, zal dit fonds binnen korte tijd beschikken over voldoende middelen om daar waar partijen niet tot een besluit komen, een struikelblok weg te nemen.
‘Blokbuster‘, zodat Bereikbaarheid, Toegankelijkheid en Bruikbaarheid een realiteit wordt.